Bij ADD vindt er een storing plaats bij het doorgeven van informatie tussen de hersencellen. Er zijn onvoldoende chemische stoffen aanwezig waardoor de elektrische signalen uiteindelijk in kracht zullen afnemen. Het zijn voornamelijk de hersencellen die verantwoordelijk zijn voor de zintuiglijke waarneming. Dit betekent dus dat de informatie die op ons af komt door de hersenen minder efficiënt wordt geregistreerd dan de oorspronkelijke. Het is ook niet voor niets dat mensen met zowel ADD als ADHD bekend staan om hun hoge pijngrens. Vooral ouders met AD(H)D-kinderen hoor je hier regelmatig over spreken. Kinderen kunnen plat op het beton vallen en vervolgens, zonder een kick te geven weer overeind krabbelen en verder gaan. Kortom, normale informatie wordt door iemand met ADD als saai beoordeeld, spannende of prikkelende situaties als normaal. ADD heeft dus niets te maken met gebrek aan mentaliteit, wilskracht of motivatie, we kunnen gewoon niet anders omdat onze hersenen ons op het verkeerde been zetten.
ADD hersengebieden
De hersengebieden die geprikkeld worden zijn ook verantwoordelijk voor het stimuleren van de adrenalineproductie. Adrenaline is een soort van drugs die je lichaam en geest scherp en alert houdt. In gevallen van extreem gevaar kan je lichaam zo enorm veel adrenaline produceren waardoor men in staat is om tot enorme enorme fysieke inspanningen te komen die men anders voor onmogelijk had gehouden. In het geval van ADD betekent het dus ook dat door het ontbreken van voldoende hersenprikkels er ook minder adrenaline wordt geproduceerd dan nodig is. Het probleem is niet dat iemand met ADD zich niet concentreren, maar dat hij het concentratievermogen niet gericht kan inzetten op het moment dat dit nodig is (Verbaten, 2001)
Bij ADD wordt de informatie wel opgenomen maar duurt het verwerken en beoordelen van de informatie langer. Vaak moet bij de beoordeling van informatie de referentiekaders worden aangesproken. Daardoor lukt het ook niet altijd om snel en adequaat te kunnen reageren in bepaalde situaties waarin dit wel gewenst zou zijn. Hierdoor is men ook niet altijd goed in staat om te kunnen relativeren. Men blijft dan te lang in een zg. emotionele beoordeling hangen. Doordat de emotie die men voelt niet op tijd wordt gecorrigeerd of gecompenseerd door rationele gedachten lijkt het gevoel meer open te staan. Dit is ook één van de redenen waarom er bij ADD ook vaak sprake is van Hyper Sensitivity (Hooggevoeligheid). Dit kan in sommige gevallen voordelen hebben maar verklaart ook vaak de “lange tenen” van iemand.